Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

[Έκτακτη αλλαγή τόπου συνάντησης] Ανοιχτή διακλαδική συνάντηση Εργαζομένων με Μπλοκάκι - Παρασκευή 8/11, 8 μ.μ.


Νέα ανοιχτή διακλαδική συνάντηση των Εργαζομένων με Μπλοκάκι:

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου, 8 μ.μ.
Εκτάκτως, στα γραφεία του ΣΜΕΔ (Μαυρικίου 8 & Μαυρομιχάλη, Νεάπολη Εξαρχείων)

Για τον προγραμματισμό της δράσης μας για το επόμενο διάστημα.

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Πέμπτη 23 Μάη: Απεργία στον κλάδο του βιβλίου


Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στις δράσεις του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, στο πλαίσιο της απεργίας στον κλάδο του βιβλίου που έχει προκηρυχθεί για την Πέμπτη 23 Μάη. Ακολουθεί κείμενο του ΣΥΒΧ-Α για την απεργία:

Εμείς λέμε: κι όμως γίνεται!

Μας είπαν ότι τώρα με την κρίση πρέπει να μειώσουμε τις ανάγκες και προσδοκίες μας. Να παίρνουμε λιγότερα λεφτά, να δουλεύουμε περισσότερο. Εννοούσαν, ότι θα πετσοκόψουν τους μισθούς, θα πληρώνουν όποτε και αν θέλουν και θα δουλεύουμε με συνθήκες μεσαίωνα και γαλέρας.

Μας είπαν ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και τα πράγματα θα καλυτερέψουν, όταν γίνουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Εννοούσαν ότι θα καταργήσουν όλα όσα με αίμα κατακτήσαμε, δεν θα υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις, κατοχυρωμένα δικαιώματα, θα πηγαίνουμε ένας-ένας, μόνοι απέναντι στους εκβιασμούς του κάθε εργοδότη.

Μας είπαν ότι «μαζί τα φάγαμε», άρα και μαζί θα τα πληρώσουμε. Δικοί μας συνάδελφοι είναι οι 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, οι 700 χιλιάδες απλήρωτοι, οι 3 εκατ. κάτω από το όριο φτώχειας. Δικοί τους οι μεγαλοκαταθέτες στο εξωτερικό, τα κέρδη και οι επενδύσεις. Δεκαετίες κερδοφορίας δεν τα τρώγαμε μαζί. Τις «ζημιές» θα τις πληρώσουμε μαζί;

Και εξακολουθούν με θράσος να μας λένε και άλλα πολλά καθημερινά οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις τους, οι τρόικες και οι ληστο-συμμαχίες τους, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Το θέμα είναι τι θα πούμε εμείς!

Ως Σύλλογος με βάση την κατάσταση που διαμορφώνεται για μας τους εργαζόμενους και με αφορμή τη λήξη των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, λέμε:

Για να ζήσουμε, πρέπει να δουλεύουμε και να πληρωνόμαστε. Να πληρωνόμαστε αξιοπρεπώς, ώστε να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες μας. Να δουλεύουμε τόσο, ώστε να δουλεύουμε όλοι. Γι’ αυτό διεκδικούμε νέα Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, για να μην είναι ζούγκλα και σφαγείο η εργασία μας, οι συνθήκες και οι όροι της. Να μην είναι ατομική υπόθεση του καθένα με το αφεντικό του, αλλά συλλογική υπόθεση, κατοχυρωμένη. Όλοι μαζί μπορούμε να επιβάλλουμε καλύτερους όρους, ο καθένας μόνος του χάνει.

Λέμε ότι 127 χρόνια μετά την καθιέρωση του 8-ωρου (το 1886 με την εξέγερση της Πρωτομαγιάς) η τεχνολογική επανάσταση και η επιστήμη έχει εκατονταπλασιάσει την παραγωγικότητα και εμείς δουλεύουμε ακόμα 8 ώρες (στην καλύτερη). Δηλαδή παράγουμε εκατονταπλάσιο κέρδος για τους εργοδότες, ενώ υπάρχουν 1,5 εκατ. άνεργοι. Διεκδικούμε λοιπόν 6 ώρες δουλειά (30 ώρες εβδομαδιαίως, με 5-ημερο, σταθερή δουλειά), για να δουλέψουν οι άνεργοι, να σταματήσει το αίσχος της υπερεκμετάλλευσης. Διεκδικούμε η δουλειά μας να πληρώνεται τουλάχιστον με 900 ευρώ κατώτατο βασικό μισθό (για 30 ώρες), το ελάχιστο όριο επιβίωσής μας σήμερα. Λεφτά υπάρχουν, το ξέρουν όλοι, αρκεί μια ματιά στις καταθέσεις, τις επενδύσεις, στα ακίνητα και στα «σεντούκια» του κεφαλαίου.

Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτά που κάνουν οι κυβερνήσεις, οι τρόικες, το ΔΝΤ και η ΕΕ, για τα αφεντικά. Τους λέμε: για τα δικά τους συμφέροντα δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτό που επιβάλλεται όμως είναι να προτάξουμε τα δικά μας! Τα δικά μας συμφέροντα, τα δικά μας «μνημόνια» των εργαζόμενων απαιτούν να χάσουν τον πλούτο, τη δύναμη και την εξουσία τους αυτοί που μας οδήγησαν στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στην εργασιακή ζούγκλα και τον κοινωνικό μεσαίωνα.

Μας λένε, ότι αυτά δεν γίνονται! Τους λέμε, ότι για μας είναι μονόδρομος για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Γίνονται, με σκληρούς και συλλογικούς αγώνες (έτσι τα κατακτήσαμε εξάλλου όλα), με την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη και την ενότητά μας. Με τα δικά μας χέρια και μυαλά, τις δικές μας πλάτες, όχι με ανάθεση, με αναμονή. Δεν θα μας σώσει κανένας άλλος εκτός από τον αγώνα μας.

Γι' αυτό οι συλλογικές συμβάσεις έχουν τόσο κομβική σημασία. Η ύπαρξή τους μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε την εργατική μας δύναμη, η κατάργησή τους μας ρίχνει βορά στην ασυδοσία των εργοδοτών και στα τάρταρα της εκμετάλλευσης. Η Συλλογική Σύμβαση στον κλάδο του βιβλίου αλλά και σε κάθε κλάδο, είναι ανάγκη και απαίτησή μας. Θα την διεκδικήσουμε μαχητικά, μαζί με όλους τους εργαζόμενους και όλα τα δοκιμαζόμενα και αντιστεκόμενα κομμάτια της τάξης μας, για το συμφέρον και τη ζωή όλων μας.

Ένας σημαντικός σταθμός του συνολικού αγώνα μας που διεξάγεται μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς είναι η απεργία της Πέμπτης 23 Μάη 2013 στον κλάδο του βιβλίου.

Θα είμαστε όλοι εκεί!

Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία > 10:30πμ, στο Πνευματικό Κέντρο (Σόλωνος & Ασκληπιού)
> Θα ακολουθήσει συλλογικό απεργιακό φαγοπότι

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Αναβολή της σημερινής (25/4) εκδήλωσης λόγω λοκ-άουτ στη Νομική

«ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ»

Η κοσμητεία της Νομικής Σχολής κήρυξε αργά χτες το βράδυ (24/4) λοκ-άουτ στους χώρους της σχολής, κλείνοντάς τη με το έτσι θέλω σήμερα Πέμπτη 25/4 και αύριο Παρασκευή 26/4. Για τον λόγο αυτό, η προγραμματισμένη για σήμερα Πέμπτη 25/4, στις 7 μ.μ, εκδήλωση με θέμα «Νέα εργασιακά καθεστώτα: Άνεργοι – Προσωρινοί – «Ωφελούμενοι» – Μπλοκάκηδες» αναβάλλεται.

Το αυταρχικό αυτό λοκ-άουτ από μέρους της κοσμητείας της Νομικής Σχολής και, φως φανάρι, της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι προφανές ότι σχετίζεται άμεσα με τις χτεσινές (24/4) προσαγωγές και συλλήψεις αλληλέγγυων στα αυτοοργανωμένα μέσα αντιπληροφόρησης Athens Indymedia, 98fm και Ράδιο Ένταση, που τελούν εδώ και δύο εβδομάδες υπό καταστολή, καθώς και με τη σημερινή (25/4) πορεία αλληλεγγύης στα μέσα αυτά. Η ενέργεια αυτή της κοσμητείας της Νομικής Σχολής και της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι προφανές ότι εντάσσεται στο συνολικό σχέδιο καθεστωτικού αποκλεισμού των πανεπιστημιακών χώρων και κρατικής λογοκρισίας κάθε αντικαθεστωτικής φωνής. Το περίκλειστο, εμπορευματοποιημένο, υγειονομικά απολυμασμένο πανεπιστήμιο είναι το όραμά τους. Ιδού η απάντησή μας:


Συμμετέχουμε και καλούμε στη σημερινή (25/4) πορεία αλληλεγγύης στα αυτοοργανωμένα μέσα αντιπληροφόρησης.
Προσυγκέντρωση: 6 μ.μ., Μοναστηράκι

Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
Άνεργοι/ες από τις Γειτονιές της Αθήνας
Συνέλευση Ανέργων/Εργαζομένων στην Κοινωφελή Εργασία
Εργαζόμενοι με Μπλοκάκι   

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Εκδήλωση-Συζήτηση στην ΑΣΟΕΕ [Παρασκευή 26/4, 7 μ.μ.]


Εργατικοί αγώνες και κοινωνικοί χώροι αντίστασης σε κατάσταση παρανομίας;

Πώς οργανώνουμε και συνδέουμε σήμερα τους αγώνες μας ενάντια στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία;

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΑΣΟΕΕ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΑΠΡΙΛΗ, 19:00

Εδώ και πολλούς μήνες, με αφετηρία τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου και με ιδιαίτερη ένταση από τα τέλη του 2012 και μετά, η κρατική καταστολή ήρθε να συνδράμει και να συντονίσει τη βίαιη καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων χρόνων, βάζοντας ευθέως στο στόχαστρο όλες τις κοινωνικές αντιστάσεις. Ως απάντηση στη γενίκευση αυτής της κατασταλτικής εκστρατείας, κάποια από τα σωματεία και τις εργατικές συλλογικότητες που συνυπογράφουν αυτό το κάλεσμα πραγματοποιήσαμε στα τέλη Γενάρη μια εκδήλωση στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Το σκεπτικό μας ήταν ότι, ειδικά εκείνη την περίοδο που οι εισβολές σε καταλήψεις διαδέχονταν η μία την άλλη, ήταν επιτακτική ανάγκη να δηλώσουμε τόσο την έμπρακτη αλληλεγγύη μας όσο και την αντίληψή μας ότι οι καταλήψεις αποτελούν ένα κομμάτι του κόσμου του αγώνα στον οποίο ανήκουμε κι εμείς. Θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι η επίθεση που δέχονταν εκείνη την περίοδο μας αφορούσε άμεσα, καθώς οι επιθέσεις κράτους και κεφαλαίου εναντίον εργατικών αγώνων, καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων και πανεπιστημίων αποτελούν στιγμές της ίδιας στρατηγικής μηδενικής ανοχής που εφαρμόζεται εναντίον όλων των κοινοτήτων αγώνα.

Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι οι επιθέσεις έκτοτε όχι μόνο αυξάνονται αλλά και διευρύνουν ολοένα τη στόχευσή τους: από τους εργατικούς αγώνες (επίταξη των απεργών στις αστικές συγκοινωνίες [ΣΤΑ.ΣΥ.], σύλληψη και ποινική δίωξη συνδικαλιστών του Π.Α.ΜΕ. στο υπουργείο Εργασίας, επίταξη ναυτεργατών, «διερευνητική» αστυνομική εισβολή σε συνάντηση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, καταδίκες συνδικαλιστών των ΟΤΑ επειδή κατά τη διάρκεια απεργίας «άσκησαν ψυχολογική βία σε αυτούς που ήθελαν να εργαστούν»…), μέχρι τους τοπικούς αγώνες κατοίκων ενάντια στη λεηλασία της γης τους (Χαλκιδική), καμία εστία αντίστασης δεν έχει μείνει στο απυρόβλητο. Επίλεκτο πεδίο της καταστολής αποτέλεσαν εξαρχής και τα πανεπιστήμια, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσής τους. Ήδη από τον Νοέμβριο του 2012, οι κινητοποιήσεις και η κατάληψη των εργολαβικών εργαζομένων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αντιμετωπίστηκαν με εισβολή της αστυνομίας, συλλήψεις και καταδίκες. Στην Κέρκυρα, ΜΑΤ συνέλαβαν και προπηλάκισαν φοιτητές που διαμαρτύρονταν στην πρυτανεία του πανεπιστημίου για θέματα σπουδών και υποδομών. Και, βέβαια, στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε., το κράτος εξαπέλυσε συντονισμένα την επίθεσή του τόσο εναντίον μεταναστών μικροπωλητών όσο και εναντίον φοιτητικών κοινοτήτων αγώνα, όπως το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι και τα στέκια των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, αλλά και εναντίον του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού 98fm.

Στη συγκεκριμένη εκδήλωση, θα θέλαμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Εκτός από την ανταλλαγή εμπειριών και σκεπτικών, που είναι εξαρχής βασικός στόχος της κίνησής μας, επιδιώκουμε να αποτελέσει αυτή η εκδήλωση την ευκαιρία για να ξεκινήσει μια κουβέντα σχετικά με τη σύνδεση και την αλληλεπίδραση των επιμέρους κοινωνικών και εργατικών αγώνων, τις μεθόδους αγώνα που ακολουθούμε και τα αιτήματα που θέτουμε. Η συνολική επίθεση που αντιμετωπίζουμε θέτει κρίσιμα ερωτήματα τόσο για τους τρόπους με τους οποίους απαντάμε μέχρι τώρα όσο και για το πώς μπορούμε να απαντήσουμε με όρους νίκης. Στο εργασιακό επίπεδο, παραδοσιακές πρακτικές αγώνα όπως η απεργία, ο αποκλεισμός επιχειρήσεων, οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις φαντάζουν όλο και πιο αναποτελεσματικές με τον τρόπο που γίνονται στις περισσότερες περιπτώσεις, δηλαδή υπό τον πλήρη έλεγχο του καθεστωτικού συνδικαλισμού, χωρίς επικοινωνία μεταξύ των διαφορετικών κέντρων αγώνα, πάντα εντός των στενών ορίων της νομιμότητας. Προφανώς δεν θέλουμε να απαρνηθούμε αυτές τις πρακτικές. Είναι όμως γεγονός ότι πλέον, με την επιδιωκόμενη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη διαρκή μείωση των μισθών μας, τη γενικευμένη επιβολή εργασιακών καθεστώτων που συνδυάζουν την ανεργία με την επισφάλεια σε ένα ενιαίο μοντέλο εξατομικευμένης και πάμφθηνης εργασίας, τη συνεχή καταστολή κάθε είδους κινητοποίησης, φτάνουμε σε ένα σημείο όπου ο συνδικαλισμός αλλά και κάθε μορφή αγώνα ενάντια στις προσταγές των αφεντικών τίθενται συνολικά από το κράτος σε κατάσταση ημιπαρανομίας. Κάποια ερωτήματα που μπαίνουν και πάνω στα οποία θα θέλαμε να κάνουμε μια κουβέντα είναι: Πώς θα μπορέσουμε να δώσουμε στους αγώνες μας και στα αιτήματά μας την απαιτούμενη δυναμική; Πώς θα αντιμετωπίσουμε την ολοένα πιο συχνή παρουσία κατασταλτικών δυνάμεων σε συγκεντρώσεις, απεργιακές φρουρές, παρεμβάσεις κλπ.; Τι περιθώρια κινήσεων έχουμε απέναντι στην αδιαλλαξία των αφεντικών; Εν ολίγοις, πώς θα μπορέσουμε να ριζοσπαστικοποιήσουμε τόσο τις μεθόδους μας όσο και τα αιτήματά μας, ξεπερνώντας τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε, στην κατεύθυνση της συνολικής αμφισβήτησης του καπιταλισμού;

Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής
Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών
Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
«Ταξικό Μέτωπο» - Πρωτοβουλία Εργαζομένων στους Χώρους του Μετρό
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας
Εργαζόμενοι με Μπλοκάκι
Εργατική Εφημερίδα «Δράση»

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Κατάργηση των φοροαπαλλαγών από φέτος προωθεί στα μουλωχτά η συγκυβέρνηση

Ενημέρωση (Απρίλιος 2013): Ψηφίστηκε τελικά το επίμαχο νομοσχέδιο και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Α' της 5ης Απριλίου 2013 ως Νόμος 4141/2013 (δείτε τον εδώ). Οι διατάξεις που καταργούν αναδρομικά τις φοροαπαλλαγές βρίσκονται στο Άρθρο 38, Παράγραφος 5(α) και 5(β) του ψηφισθέντα νόμου, κατά τροποποίηση του φορολογικού Νόμου 4110/2013.

Κατατέθηκε την Παρασκευή 1η Μαρτίου 2013 ένα νέο νομοσχέδιο για την κεφαλαιαγορά, με τίτλο «Επενδυτικά Εργαλεία Ανάπτυξης, Παροχή Πιστώσεων και Άλλες Διατάξεις». Στο νομοσχέδιο αυτό, στόχος του οποίου είναι να λειτουργήσει ως όχημα «ανάπτυξης» του χρηματιστικού κεφαλαίου, περιλαμβάνεται και μια διάταξη που τροποποιεί τον μόλις πριν από ενάμιση μήνα ψηφισθέντα Νόμο 4110/2013 με τον οποίο άλλαξε άρδην το φορολογικό καθεστώς.

Τι προβλέπει αυτή η διάταξη; Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, υπενθυμίζουμε ότι με τον φοροληστρικό Ν. 4110/2013 (δείτε σχετικά κείμενά μας εδώ και εδώ), μεταξύ άλλων, καταργήθηκαν οι περισσότερες φοροαπαλλαγές, όπως το πρόσθετο αφορολόγητο για τα τέκνα, για τα πρόσωπα που παρουσιάζουν αναπηρία 67%, είναι τυφλοί, νεφροπαθείς, θύματα πολέμου κ.λπ., η έκπτωση φόρου για τα μισθώματα κύριας κατοικίας, η έκπτωση φόρου για τους τόκους στεγαστικών δανείων για απόκτηση πρώτης κατοικίας και η έκπτωση φόρου για τα δίδακτρα των τέκνων. Διατηρήθηκε, μόνο για όσους υπάγονται στην φορολογική κλίμακα των μισθωτών και συνταξιούχων, η έκπτωση φόρου για τα έξοδα ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης και για τη διατροφή συζύγου.

Σύμφωνα, τώρα, με τη μεταβατική διάταξη του Ν. 4110/2013, η ισχύς των διατάξεων του Άρθρου 1, αναφορικά με τις νέες κλίμακες φορολογίας και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, αρχίζει από το οικονομικό έτος 2014, ήτοι για τις φορολογικές δηλώσεις που αφορούν τη χρήση 2013 και εφεξής. Με το νομοσχέδιο, όμως, για την κεφαλαιαγορά τροποποιείται η παραπάνω μεταβατική διάταξη και επιβάλλεται στα μουλωχτά περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων μέσω της φορολογίας. Πιο συγκεκριμένα, με την εισπρακτικού χαρακτήρα διάταξη του άρθρου 40 παρ. 5 περ. α΄ και β΄ του νομοσχεδίου που δόθηκε στη δημοσιότητα (και ενώ στην αιτιολογική έκθεση η νέα αυτή παρέμβαση αναφέρεται ως «διευκρινίσεις σε θέματα που έχουν ρυθμιστεί με τον Ν. 4110/2013»), τροποποιείται η έναρξη ισχύος της παρ. 3 του άρθρου 1 του Ν. 4110/2013 και προβλέπεται ότι η κατάργηση των φοροαπαλλαγών θα ισχύσει τελικά από το οικονομικό έτος 2013 (χρήση 2012).

Έτσι λοιπόν, ενώ διατηρείται το πλήθος των φοροαπαλλαγών για τις επιχειρήσεις, μειώνεται η φορολόγησή τους και εξασφαλίζεται καθεστώς φορολογικής ασυλίας για τις τράπεζες, στον αντίποδα επιβάλλεται η αναδρομική κατάργηση των φοροαπαλλαγών, με αποτέλεσμα όλοι οι φορολογούμενοι που θα κληθούν να υποβάλουν φορολογικές δηλώσεις για το έτος 2012 να έρθουν αντιμέτωποι με ακόμα πιο δυσβάσταχτους φόρους, τους οποίους μάλιστα δεν θα μπορούσαν καν να έχουν προϋπολογίσει. Δε μας προκαλούν απορία, ούτε μας ξενίζουν αυτές οι βουβές και δόλιες μεθοδεύσεις. Κάθε φορά που τα «νούμερά» τους δεν βγαίνουν και επικαλούνται «υστέρηση εσόδων» ξέρουμε πολύ καλά για ποιον χτυπάει η καμπάνα…

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Μεταλλαγμένα εργασιακά καθεστώτα και η δυνατότητα κοινών αντιστάσεων


 Επόμενη ανοιχτή διακλαδική συνάντηση:

Παρασκευή, 1η Μάρτη 2013, 8 μ.μ.
Λόντου 6 (Εξάρχεια), 2ος όροφος

Η ψήφιση του τελευταίου (μέχρι το επόμενο) φοροληστρικού νομοσχεδίου στις 11 Γενάρη 2013 και οι διάφορες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ερμηνευτικές εγκύκλιοι, ΠΟΛ κ.λπ. που ήρθαν από τις αρχές του χρόνου να εξειδικεύσουν και να εφαρμόσουν τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου που πέρασαν τον Νοέμβριο του 2012 απέδειξαν ακόμα και στις πέτρες τον μακρόπνοο «αναπτυξιακό» στόχο των κυβερνώντων: να μετατρέψουν τον κόσμο της εργασίας σε ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου – μια ανερμάτιστη μάζα εξατομικευμένων «εφέδρων» που άλλοτε θα δουλεύουν, άλλοτε όχι, άλλοτε θα επιβιώνουν, άλλοτε όχι, πάντα όμως σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές των εγχώριων και διεθνών αφεντικών, τις οποίες θα συντονίζουν και θα επιβάλλουν οι εγχώριοι και διεθνείς κυβερνητικοί θεσμοί.

Η νέα φορολογική νομοθεσία

Αξίζει να επαναλάβουμε εδώ τα κεντρικά σημεία του νέου (μέχρι τον νεότερο) φοροληστρικού νόμου, για να δώσουμε μια γενική εικόνα της κατάστασης. Ιδού τι ισχύει πλέον:

•    Κατάργηση του αφορολόγητου των 5.000 ευρώ και καθιέρωση, στη θέση του, μιας «έκπτωσης φόρου» μέχρι 2.100 ευρώ, που θα αφορά όμως μόνο όσους θα φορολογούνται με την κλίμακα των μισθωτών.
•    Φορολόγηση με συντελεστή 22% από το πρώτο ευρώ για μισθωτούς και συνταξιούχους και με 26% από το πρώτο ευρώ για τους «ελεύθερους επαγγελματίες».
•    Κατάργηση μιας σειράς φοροαπαλλαγών, όπως το πρόσθετο αφορολόγητο για τα τέκνα, για τα πρόσωπα που παρουσιάζουν αναπηρία 67%, είναι τυφλοί, νεφροπαθείς, θύματα πολέμου κ.λπ., και κατάργηση της έκπτωσης φόρου για τα μισθώματα κύριας κατοικίας, για τους τόκους στεγαστικών δανείων για απόκτηση πρώτης κατοικίας και για τα φροντιστήρια των τέκνων.
•    Αύξηση του τέλους επιτηδεύματος στα 650 ευρώ.
•    Αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των τόκων των καταθέσεων από το 10% στο 15%.
•    Αυτοτελής φορολόγηση των εισοδημάτων από ενοίκια.
•    Διατήρηση πλήθους φοροαπαλλαγών για τις επιχειρήσεις.
•    Συνολική μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων και
•    Νέες διατάξεις που εξασφαλίζουν καθεστώς φορολογικής ασυλίας για τις τράπεζες.

Για όλους εμάς, τους εργαζόμενους με μπλοκάκι, τα περισσότερα από τα παραπάνω μέτρα σηματοδοτούν ήδη μια αφαίμαξη διαρκείας η οποία, εκ των πραγμάτων, θα μας αναγκάσει αργά ή γρήγορα να μπούμε κι εμείς στην ευαγή κατηγορία των «φοροοφειλετών», που τόσο αρέσει στα κανάλια να δείχνουν όταν αυτοί τυγχάνουν μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες και συλλαμβάνονται από το επικοινωνιακά ευαίσθητο κράτος μας. Κι επειδή ακριβώς το επικοινωνιακά ευαίσθητο κράτος μας δεν θα ήθελε να φανεί ότι ασκεί διώξεις σε βάρος του μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού της χώρας, ενεργοποιήθηκε ήδη ο εναλλακτικός μηχανισμός. Όπως ενημερωθήκαμε προ ημερών: «Χέρι σε μισθούς, συντάξεις, καταθέσεις, ακίνητα αλλά και απαιτήσεις στα χέρια τρίτων, όπως ενοίκια, επιδοτήσεις ή γενικότερα πληρωμές που δικαιούται να εισπράξει ο οφειλέτης από τρίτους, μπορεί να βάλει το Δημόσιο μέσω των εισπρακτικών του μηχανισμών προκειμένου να ανακτήσει ληξιπρόθεσμες οφειλές οι οποίες δεν έχουν μπει σε ρύθμιση». Σε ό,τι αφορά, μάλιστα, τις καταθέσεις, δεν υπάρχει καν κατώτατο όριο προστασίας από τις κατασχέσεις υπέρ του Δημοσίου…

Μεταλλαγμένοι εργαζόμενοι

Ωστόσο, το εισπρακτικό αυτό μέρος των πρόσφατων μέτρων δεν είναι –όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό– το χειρότερο. Η ριζική και βάναυση αναθεώρηση της ίδιας της έννοιας της εργασίας, σύμφωνα με τις προσταγές της μεγάλης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, είναι το στοιχείο αυτό που θα έχει τις πιο μακροπρόθεσμες συνέπειες στη ζωή μας και ενάντια στο οποίο θα χρειαστεί να υψώσουμε τις αντιστάσεις μας. Δύο μόνο παραδείγματα για να φανεί καλύτερα τι εννοούμε.

1) Ο νέος φορολογικός νόμος ορίζει για πρώτη φορά το καθεστώς του εργαζόμενου με μπλοκάκι, με τρόπο πρωτοφανώς κυνικό: το φορομπηχτικό, ακραιφνώς ταξικό κράτος αναγνωρίζει εμάς, τους εργαζόμενους με μπλοκάκι, ως περίπου μυθικά πλάσματα –μισά «ελεύθερους επαγγελματίες» και μισά μισθωτούς–, χωρίς κανένα από τα δικαιώματα ούτε της μιας ούτε της άλλης από αυτές τις «ξεπερασμένες» κατηγορίες εργαζομένων. Πλέον, λοιπόν, προβλέπεται, ότι όσοι από εμάς έχουμε έγγραφη σύμβαση με όχι πάνω από τρεις εργοδότες ή, εφόσον οι εργοδότες είναι περισσότεροι, ότι όσοι από εμάς έχουμε ακαθάριστα έσοδα που προέρχονται σε ποσοστό 75% από έναν εξ αυτών θα φορολογούμαστε σαν μισθωτοί, δηλαδή με «μειωμένο» συντελεστή 22% αντί 26%, θα «επωφελούμαστε» από την έκπτωση φόρου έως 2.100 ευρώ και θα πληρώνουμε μειωμένο τέλος επιτηδεύματος 500 ευρώ αντί για 650. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, με δυο λόγια, ενώ θα φορολογούμαστε ως μισθωτοί, θα υποχρεούμαστε σε καταβολή τέλους επιτηδεύματος σαν «ελεύθεροι επαγγελματίες». Με τη ρύθμιση αυτή, νομιμοποιείται και αναγνωρίζεται από το κράτος το καθεστώς κάτω από το οποίο εξαναγκαζόμαστε από τα αφεντικά να δουλεύουμε εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι: αναφερόμαστε στη γνωστή πρακτική τους να μη μας προσλαμβάνουν, αλλά να μας υποχρεώνουν να κόβουμε αποδείξεις παροχής υπηρεσιών. Έτσι τα αφεντικά απαλλάσσονται από την υποχρέωση να καταβάλλουν εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, να πληρώνουν δώρα και επιδόματα γάμου, αδείας, λοχείας και μητρότητας, καθώς και να αποζημιώνουν σε περίπτωση απόλυσης. Με τη νέα φορολογική νομοθεσία, το κράτος λαμβάνει απροκάλυπτα θέση υπέρ των αφεντικών, καλύπτοντας τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες και την εκμετάλλευση, με φτηνό αντάλλαγμα προς εμάς (τα «μυθικά πλάσματα» που λέγαμε) μια «φοροελάφρυνση» της τάξης του 4% (συν άλλα 150 ευρώ ετήσιο δωράκι, από το τέλος επιτηδεύματος). Το μήνυμα για τους εργαζόμενους με μπλοκάκι είναι σαφές: «αποδέξου ότι δεν είσαι εργαζόμενος για να φορολογείσαι τουλάχιστον σαν εργαζόμενος».

2) Με την ΠΟΛ 1004/4.1.2013 (η οποία εξειδικεύει τη χιλιοτραγουδισμένη κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και την αντικατάστασή του από τον Κώδικα Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών), τέθηκε σε ισχύ η εξής απροσδόκητη ρύθμιση: τόσο οι «ελεύθεροι επαγγελματίες» όσο και οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι θα εκδίδουμε πλέον μόνο αθεώρητα τιμολόγια όταν «συναλλασσόμαστε με» (βλ. δουλεύουμε για) εταιρείες, ενώ θεωρημένη απόδειξη παροχής υπηρεσιών θα εκδίδουμε μόνο σε συναλλαγές με ιδιώτες. Φαίνεται βολικό για όλους όσοι αναγκαζόμαστε κάθε τρεις και λίγο να θεωρούμε μπλοκάκια στην εφορία ώστε να μπορούμε να πληρωνόμαστε από τους εργοδότες μας (που, όπως είπαμε, λατρεύουν να τους κόβουμε αποδείξεις), στην πραγματικότητα όμως το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο: με τη νέα ρύθμιση, πρακτικά καταργείται η υποχρέωση πολλών χιλιάδων εργαζομένων με μπλοκάκι να πληρώνουν τις δυσβάστακτες εισφορές στα ταμεία τους ώστε να αποκτούν ασφαλιστική ενημερότητα και να θεωρούν τα παραστατικά τους. Το κράτος, που απαλλάσσει τα αφεντικά συναδέλφων με μπλοκάκι από τις εργοδοτικές ασφαλιστικές τους εισφορές, τώρα «απαλλάσσει» κι εμάς από αυτές, θεσμοποιώντας πλέον και την ανασφάλιστη εργασία με μπλοκάκι: προκειμένου να βρίσκουν οι εργοδότες πρόθυμους εργαζόμενους (εργαζόμενους δηλαδή που δεν θα υποχρεούνται να καταβάλλουν οι ίδιοι τις ασφαλιστικές τους εισφορές), προκειμένου επιπλέον να φανεί ότι «συγκρατούνται οι δείκτες της ανεργίας», κάλλιο να παραμεριστεί εντελώς, μέσω των αθεώρητων τιμολογίων προς εταιρείες, ο σκόπελος της ασφάλισης, να πειστούν οι συνάδελφοι να δουλεύουν χωρίς καν υγειονομική περίθαλψη και να καταδικαστούν σε χρεοκοπία τα αντίστοιχα ασφαλιστικά ταμεία – έτσι ώστε, σταδιακά, να οδηγηθούμε σε ένα ενιαίο, «ανταποδοτικό» ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα, με την υγειονομική περίθαλψη πλήρως ιδιωτικοποιημένη και διαθέσιμη μόνο για τους έχοντες, τις δε συντάξεις σε ένα ελάχιστο επίπεδο πείνας για όλους και αυξημένες («ανταποδοτικές») μόνο για λίγους εκλεκτούς. Αν πάλι τα ταμεία προτιμήσουν να μη χρεοκοπήσουν, το κράτος έχει ήδη δείξει τον δρόμο: μπορούν ν’ αρχίσουν κι αυτά τις κατασχέσεις των περιουσιακών στοιχείων των ασφαλισμένων τους… 

Να ξαναβρούμε όσα μας ενώνουν

Τα δύο παραπάνω παραδείγματα δείχνουν ξεκάθαρα το μοντέλο που επιβάλλεται και στο δικό μας εργασιακό καθεστώς: μια πάμφθηνη, απολύτως εξαρτημένη και απολύτως χωρίς δικαιώματα εργασία, με την αποδοχή μάλιστα των ενδιαφερομένων – και είναι αυτή ακριβώς η αποδοχή που κάνει τον εργαζόμενο «ελεύθερο επαγγελματία»: μια ελευθερία απεμπόλησης κάθε δικαιώματος, κάθε ουσιαστικής ανεξαρτησίας, μια ελευθερία πλήρους εξάρτησης. Το ίδιο μοντέλο επικρατεί ολοένα περισσότερο στην «αγορά εργασίας»: τρανταχτά παραδείγματα, οι «ωφελούμενοι» (και ουχί εργαζόμενοι) στα ήδη διαβόητα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας ή οι «επιδοτούμενοι» άνεργοι που όταν πάνε να «επιδοτηθούν» από τα αντίστοιχα προγράμματα χάνουν αυτομάτως όλα τα δικαιώματα του ανέργου, για να επιστρέψουν μετά την «επιδότηση» σε μια ανεργία απογυμνωμένη από κάθε στοιχειώδη εξασφάλιση. Το ίδιο μοντέλο, άλλωστε, επιχειρείται να επιβληθεί σε όλη την κοινωνική ζωή γενικά: εθελοδουλία, παραίτηση από τα κεκτημένα, εκχώρηση κάθε κατάκτησης, εγκατάλειψη κάθε αντίστασης – ειδάλλως, καταστολή και μόνο καταστολή.

Απέναντι σε αυτή τη νέα μεγάλη περίφραξη που προσπαθούν πάση θυσία να στήσουν κράτος και κεφάλαιο, η έξοδος από την εξατομίκευση, η καθημερινή συλλογικοποίηση και επικοινωνία εμπειριών και αντιστάσεων, είναι μονόδρομος. Από κάθε τμήμα της σύγχρονής μας εργατικής τάξης μέχρι κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, καλούμαστε όλοι και όλες να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να αναγνωρίσουμε όλα αυτά που μας ενώνουν ενάντια στην ενιαία επίθεση που δεχόμαστε και να ορθώσουμε από κοινού τις αρνήσεις μας. «Η συλλογική ουσία των κοινωνικών παραγωγών, η πλούσια πολυπλοκότητά τους, πρέπει να αναχθεί σε εργατική δύναμη διασκορπισμένη στην αγορά, ως απαραίτητη συνθήκη της καπιταλιστικής οργάνωσης»: έτσι περιέγραφε πριν από τριάντα χρόνια ένας Ιταλός φιλόσοφος την κατάσταση που ζούμε εμείς, στο εδώ και το τώρα. Το μεγάλο ζητούμενο, σήμερα όπως και τότε, είναι να ξαναβρούμε τη συλλογική μας ουσία, να προτάξουμε την πλούσια πολυπλοκότητά μας και να κάνουμε τη δύναμή μας πράξη αντίστασης. Δεν έχουμε να χάσουμε παρά μόνο τις αλυσίδες μας.

Εργαζόμενοι με Μπλοκάκι

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Ανοιχτή διακλαδική συνάντηση Εργαζομένων με Μπλοκάκι [Παρασκευή 15/2, 8 μ.μ.]


Νέα ανοιχτή διακλαδική συνάντηση των Εργαζομένων με Μπλοκάκι:

Παρασκευή 15 Φλεβάρη, 8 μ.μ.
Λόντου 6 (Εξάρχεια), 2ος όροφος

Για τον συντονισμό των επόμενων κινήσεών μας, την προετοιμασία δράσεων-ενημερωτικών παρεμβάσεων και τη συμμετοχή μας στη γενική απεργία της 20ής Φλεβάρη.

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Ενημερωτική παρέμβαση εν όψει της ψήφισης του νέου φορονομοσχεδίου (Παρασκευή 11/1, 6 μ.μ.)


Συγκέντρωση-παρέμβαση: 
Παρασκευή 11 Γενάρη, 6 μ.μ., Πλατεία Συντάγματος


ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΦΟΡΟΛΗΣΤΡΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Εν μέσω της γενικευμένης επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κεφάλαιο και κράτος ενάντια στην ίδια την κοινωνία, εν μέσω οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων με όρους αστικής διαχείρισης προς το συμφέρον των εχόντων, την Παρασκευή 11/1 φέρεται προς ψήφιση το πολυδιαφημιζόμενο φορονομοσχέδιο. Η ψήφισή του επισπεύδεται, καθώς αποτελεί ένα από τα προαπαιτούμενα για την αποδέσμευση από την τρόικα της δόσης του Ιανουαρίου, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας προορίζεται για την περαιτέρω χρηματοδότηση των τραπεζών και ένα μικρό μέρος της για την κάλυψη ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τρίτους.

Συνοπτικά, το φοροληστρικό νομοσχέδιο προβλέπει :
α) Κατάργηση του αφορολόγητου των 5.000 ευρώ, καθιερώνοντας έκπτωση φόρου μέχρι 2.100 ευρώ.
β) Φορολόγηση με συντελεστή 22% από το πρώτο ευρώ για μισθωτούς και συνταξιούχους και με 26% από το πρώτο ευρώ για τους «ελεύθερους επαγγελματίες».
γ) Κατάργηση μιας σειράς φοροαπαλλαγών, όπως το πρόσθετο αφορολόγητο για τα τέκνα, για τα πρόσωπα που παρουσιάζουν αναπηρία 67%, είναι τυφλοί, νεφροπαθείς, θύματα πολέμου κ.λπ., και κατάργηση της έκπτωσης φόρου για τα μισθώματα κύριας κατοικίας, για τους τόκους στεγαστικών δανείων για απόκτηση πρώτης κατοικίας και για τα φροντιστήρια των τέκνων.
δ) Αύξηση του τέλους επιτηδεύματος στα 650 ευρώ.
ε) Αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των τόκων των καταθέσεων από το 10% στο 15%.
στ) Αυτοτελή φορολόγηση των εισοδημάτων από ενοίκια.
ζ) Διατήρηση πλήθους φοροαπαλλαγών για τις επιχειρήσεις.
η) Μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων και
θ) Νέες διατάξεις που εξασφαλίζουν καθεστώς φορολογικής ασυλίας για τις τράπεζες.

ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΜΠΛΟΚΑΚΙ

Συνεχίζουμε να υπαγόμαστε στους «ελεύθερους επαγγελματίες» και να φορολογούμαστε ως τέτοιοι, χωρίς κανένα κριτήριο και χωρίς καμία διάκριση μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, καθώς προβλέπεται:

Κατάργηση του αφορολόγητου και φορολόγηση με συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ, χωρίς μάλιστα να προβλέπεται έκπτωση φόρου. Ειδικά όσοι «ελεύθεροι επαγγελματίες» κάνουν έναρξη εργασιών για τα πρώτα τρία έτη άσκησης του επαγγέλματος θα έχουν έκπτωση 50% στο φορολογικό συντελεστή (θα φορολογούνται δηλαδή με συντελεστή 13% για τα πρώτα 10.000 ευρώ εισοδήματος).

• Όσοι έχουμε έγγραφη σύμβαση με όχι πάνω από τρεις εργοδότες ή, εφόσον αυτοί είναι περισσότεροι, ποσοστό 75% των ακαθάριστων εσόδων μας προέρχεται μόνο από έναν εξ αυτών, θα φορολογούμαστε όπως οι μισθωτοί, δηλαδή με μειωμένο συντελεστή 22% αντί 26%, θα ισχύει η έκπτωση φόρου των 2.100 ευρώ και θα πληρώνουμε μειωμένο τέλος επιτηδεύματος 500 ευρώ αντί για 650. Πώς ενώ θα φορολογούμαστε ως μισθωτοί, θα υποχρεούμαστε παράλληλα και σε καταβολή τέλους επιτηδεύματος… αυτό είναι ένα από τα πολλά παράλογα του νομοσχεδίου. Με την ανωτέρω ρύθμιση νομιμοποιείται και αναγνωρίζεται από το κράτος το καθεστώς κάτω από το οποίο εξαναγκαζόμαστε από τα αφεντικά να εργαζόμαστε εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι: αναφερόμαστε στη γνωστή πρακτική τους να μη μας προσλαμβάνουν αλλά να μας υποχρεώνουν να κόβουμε αποδείξεις παροχής υπηρεσιών. Με τον τρόπο αυτό, τα αφεντικά απαλλάσσονται από την υποχρέωση να καταβάλλουν εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, απαλλάσσονται από την υποχρέωση να πληρώνουν δώρα και επιδόματα γάμου, αδείας, λοχείας και μητρότητας, καθώς επίσης και από την υποχρέωση να καταβάλλουν αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης. Τώρα πλέον, αντί να εφαρμοστεί ότι έχει απομείνει από την εργατική νομοθεσία, το κράτος λαμβάνει απροκάλυπτα θέση υπέρ των αφεντικών, καλύπτοντας τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες και την εκμετάλλευση, με αντάλλαγμα τη «φοροελάφρυνση». Το μήνυμα του φοροληστρικού νομοσχεδίου για τους εργαζόμενους με μπλοκάκι είναι σαφές: «αποδέξου ότι δεν είσαι εργαζόμενος για να φορολογείσαι τουλάχιστον σαν εργαζόμενος».

Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις και γνωρίζουμε ότι και αυτό το φοροληστρικό νομοσχέδιο έχει ξεκάθαρα εισπρακτικό χαρακτήρα και ταξικό προσανατολισμό: στόχος του είναι η περαιτέρω είσπραξη εσόδων από εμάς που παράγουμε τον πλούτο, με ταυτόχρονη υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, ώστε να παρουσιάζεται τελικά ως μονόδρομος η πειθάρχησή μας ακόμα και στις πιο παράλογες προσταγές των αφεντικών, ενώ στον αντίποδα πριμοδοτείται και επιβραβεύεται το καθεστώς φοροδιαφυγής τους.

Η προσπάθεια ιδεολογικοποίησης της συγκεκριμένης φορολογικής αρπαχτής γίνεται συντονισμένα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Καθημερινά ακούμε για την προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής και την «εθνική ανάγκη» να αποκτήσει φορολογική συνείδηση η κοινωνία. Σιγή ιχθύος βέβαια τηρείται σχετικά με τους εφοπλιστές, καναλάρχες, μεγαλοεργολάβους, μεγαλοβιομήχανους και τραπεζίτες που φέρονται να δηλώνουν χαμηλότερα εισοδήματα ακόμα και από τους εργαζόμενούς τους, ενώ πολλοί φιγουράρουν στις περιβόητες «λίστες», για τις οποίες όμως αλληλοκαλύπτονται με το πολιτικό τους προσωπικό.

Μέσα σε αυτό το γενικό κλίμα, το φοροληστρικό νομοσχέδιο έρχεται να σκουπίσει ό,τι απέμεινε. Το κράτος παρεμβαίνει γι’ άλλη μία φορά ως θεσμικός εγγυητής του κεφαλαίου, ευαγγελιζόμενο την «ανάπτυξη». Η ανάπτυξή τους όμως δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά την ασύδοτη κερδοφορία του κεφαλαίου στις πλάτες της κοινωνίας και της δοκιμαζόμενης εργατικής τάξης. «Ανάπτυξη» ονομάζουν τις στρατιές ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων που έχουν οδηγηθεί στην ανέχεια από ένα οικονομικό σύστημα που τους θεωρεί «απόβλητους», «ανάπτυξη» χαρακτηρίζουν τους χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους και τους χιλιάδες απολυμένους. «Ανάπτυξη» γι’ αυτούς είναι να δουλεύεις με όρους γαλέρας, να καλείσαι να πληρώνεις τις εισφορές σου και όλες τις αυξανόμενες υποχρεώσεις σου, ενώ τα αφεντικά σου φοροαπαλλάσσονται και επιδοτούνται. «Ανάπτυξη» γι’ αυτούς είναι να χαρακτηρίζεσαι «τυχερός» που εργάζεσαι χωρίς δικαιώματα και να σωπαίνεις μπροστά στην εργοδοτική τρομοκρατία υπό τη σκιά της επαπειλούμενης ανεργίας. Η ανάπτυξή τους είναι συνώνυμη με τη δική μας εξαθλίωση και την άνευ όρων παράδοσή μας στα αφεντικά.

Η επίθεση αυτή οξύνεται διαρκώς και η αστική «δημοκρατία» παρέχει απλόχερα σε κράτος και κεφάλαιο όλα τα εργαλεία που μπορούν να αντικαταστήσουν «νόμιμα» την επικοινωνιακή παρλάτα της πλειοψηφικής ψήφισης των μνημονιακών φοροληστρικών και αντεργατικών πολυνομοσχεδίων. Όντας υποψιασμένοι, εκτιμούμε ότι η ψήφιση βαρύγδουπων Μνημονίων Ι, ΙΙ και ΙΙΙ έχει μάλλον τελειώσει… και απομένει η εκτέλεσή τους με συνοπτικές και «βουβές» διαδικασίες και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, «εξαιρετικού και κατεπείγοντος» χαρακτήρα. Η αστική ολιγαρχία έχει επιτύχει το σκοπό της, ψηφίζοντας Μνημόνια τα οποία προτίθεται να εφαρμόσει «ήσυχα» για να… μην το πάρουμε χαμπάρι οι εργαζόμενοι, μην τυχόν και… πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Όσο όμως η επίθεσή τους οξύνεται, μπορούμε να τους υποσχεθούμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να μην τους αφήσουμε ούτε στιγμή σε «ησυχία».  

Ενάντια στην εξατομίκευση και τη μιζέρια, ας βρεθούμε στους δρόμους των δικών μας αγώνων.

Με αλληλεγγύη, να εντείνουμε τις αντιστάσεις μας και να οργανώσουμε από τα κάτω τη δική μας αντεπίθεση.

Δεν είμαστε ούτε επιχειρηματίες ούτε εργοδότες
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ ΜΠΛΟΚΑΚΙ

mplokakia@gmail.com